Namlunun ucundaki kör kurşunlar arsızdı
Dilinde ahlarınsa göğü yararcasına
Ayağa kalk sürünme! Kavgamız çıkarsızdı
Kıyam ile secdede Rabbi ararcasına

Ruhunda yangınlar var dilin sükûta gebe
Sarmışken etrafını namert insan sürüsü
Görmezsin oynanırken allı pullu körebe
Haller hayrete şayan bakar ya göz körüsü

Şerefli olmak eğer görülürse de hakir
Sus pus nereye kadar? Kullar olmuşken azgın
Ey yiğidim, civanım hak etmedin daha kir.
İnsanız, üstünlük ne? Pısırık değil yazgın

İki gözüm canciğer ağlamak yakıştı mı?
Boşa geçirttin vakti özünü sarmışken nur
Uykusuzum derken de gün gece çakıştı mı?
Kalbine düşen ziya Allahtan sana onur

Hayatımız pamuksu ipliğe bağlı iken
Adam gibi adamdık eğilip bükülmedik
Cellâdın elindeki urganlar yağlı iken
Rüzgârlara tutulduk topraktan sökülmedik
Yeşeren yaprak olduk güz günü dökülmedik