Ten güneşe hasret gözlerim sana
Sanma uzaktan uzağa yaşanır böyle bir sevda
Nice coğrafyalar aşsa da aşklar
Haritalar üzerinde kuş bakışı yaşanmaz hiçbir aşk
Sınırları belirli bölgelere girmesin diye kaçak sevdalar
Dikenli tellerle şeritler çekiliyor
Aşk dikenli tellerde kıpkırmızı akıyor
Ve bil ki can çiçeğim
Eski hikayelerdeki gibi
Şimdilerde kimse sevdasından ölmüyor

Hem uzaktan uzağa canla ve başla
Uzun uzadıya kimse sevilmiyor
Toprağında biten bir ağaç olmalıydım
Ya da toprağına düşen bir damla yağmur
Gül yüzünü gölgeleyen zülüflerin olmalıydım
Minik adımlarınla eteğine sıçrattığın bir parça çamur
Gözlerim değmeli her daim mahmur gözlerine
Nefesin yüzümde hoyratça gezinmeli
Başını yaslayacağın bir omuz bakındığında
Bitmeliyim yamacında
Ve sırt vermeliyim her defasında sana
Ruhun kasıldığında
Yok işte böyle hasretle olmuyor
Bu ömürde baharla birlikte güller soluyor
Acınası günlere açıyorum gözlerimi
Soframa sancılar diziliyor
Ne var ki can çiçeğim
Eski hikayelerdeki gibi
Şimdilerde kimse sevdasından ölmüyor

Vuslatı olmayan sevdalara yelken açınca insan
Kendini koca bir dağ sanıyor
Kapılınca aşkın amansız girdabına
O koca dağ elenip küle dönüyor
Kavuşmalar olmayınca
Çilenin kapısına kuruluyor aşk
Hasret büyüdükçe büyüyor
Yüzüne demli gölgeler iniyor
Kirpiklerinden süzülüyor damlalar
Batarken nazlı yarin yokluğu cana
Azaba yurt oluyor haneler
Ne büsbütün çıldırıyor atan kalpler
Ne de sükuta eriyor gönüller
Böyle uzaktan uzağa yaşanmıyor işte sevdalar
Gözlerin ışımıyor kalbine düşmüyor cemreler
Gülmeyi unutuyor insan
En büyük dostun oluyor
İçinde açan dermansız yaran
Onsuz gün soluyor ufukta
Bu eşsiz cihan zindan oluyor
Ne var ki can çiçeğim
Eski hikayelerdeki gibi
Şimdilerde kimse sevdasından ölmüyor