tüm zamanlara da and olsun ki
bir Hamza gelmedi bu asrın kucağına...


Canan’a(SAV) candı Hamza
yiğitti,aslandı...
bir kükrese yerin altından
gökyüzü arşa kadar talandı...

Uhud’un imtihan günüydü
güneş ıslak
toprak ezelden kuruydu...
bir hüzne uyandı kainat o sabah
bin keder yüklüydü...
Uhud’un rengi bir başka
Hamzanın teni bir başkaydı.

sen ki güneş
batışında Hamza olmayacak mıydı yani
bir Hamza mı ağır gelecekti üzerine ey Uhud!

aylardan şevvaldi
başlamıştı vefa yarışı
dalga dalga büyüyordu Hamza’nın yüreği
bir sağına kükrüyor
bir soluna savuruyordu ateşini
gözleriyle can alıyor
nefesiyle can veriyordu...
olmalıydı...
Canan’ı,dostu,süt kardeşi
O’nun (sav) yanında olmalıydı...

vefa savaşıydı bu
uhud’un etekleri sızladı bir anda
fısıldadı iblis...
dağıldı söz verenler
dağıldı öz verenler...

Uhud’a ateş düşmüştü bir kere
sinsi bir vuruşla düştü Hamza
dayadı dizini toprağa
Allah dedi,
ve sustu Hamza’nın yüreği
ne bilsindi vefasızlığı
nereden bilsindi ...

gün Hamzasız inerken
yetmiş yiğit yatıyordu
yetmiş yiğidin başında
yetmiş güneş batıyordu...

yalnızdı Hamza
bir başına uzanıyordu öylece.
ağlayanı olmayan, kimsesiz Hamza...
Rasullah’ın içinde bir hüzün Hamza...
yüreği bir yüreksizin elinde
bedeni yetmiş parça olandı Hamza...
kefeni bedenine yetmemişti
başına çekseler ayakları
ayaklarına çekseler başı ağlamaktaydı.
Rasullah nasıl buna dayansındı
yoksa ,yokluğuna mı yansındı...

ve uğurlandı Hamza
yetmiş şehit ile
yetmiş kez cenaze namazı kılındı.
ağlayanı olmayan, kimsesiz Hamza...
Rasullah’ın içinde bir hüzün Hamza...
yüreği bir yüreksizin elinde
bedeni yetmiş parça olandı Hamza...

Canan’a(SAV) candı Hamza
yiğitti,aslandı...
bir kükrese yerin altından
gökyüzü arşa kadar talandı...

*

tüm zamanlara da and olsun ki
bir hamza gelmedi bu asrın kucağına...



AYŞE IŞIK UYANIK
09.03.2015