Her biri ayrı renk, ayrı koku, ayrı hikâye...
Ben o dallardan düşen yaprakları topluyorum şimdi,
Biriktiriyorum usulca;
Bazen bir defterin arasına bırakıyorum,
Bazen yüreğimin en derinine.
Ben her sabah annemin çay kokusunu duyup,
Babamın sesine uyanıyorum Aziz.
Sonra babam gibi oluyorum
Onun gibi sola tarıyorum saçlarımı aynada
Buz mavisi takımlar giyiyorum ona benzeyen
Onun gibi atıyorum adımlarımı.
Ahuzar bir türkü dolanıyor dilime babamdan kalma
Onun sesinden, nefesime taşınıyor .
O türküyle büyüyorum ben,
O türküyle yürüyorum Aziz,
İçimde hüzün, içimde birikmiş kocaman bir özlemle…
Sonra küçük bir kız çocuğu gibi
Yolumu kesiyor Ayşe Öğretmen
"Öğretmenim," diyor,
"Ne de çok babanıza benziyorsunuz..."
“Gözleriniz bir dağ gibi heybetli bakıyor
Onun gibi mürekkep kokuyor elleriniz”
Öylece kalıyorum orada Aziz…
Öylece suskun, durgun ve kifayetsiz.
Oysa yetim ve öksüz bir çocuktu babam.
Gölgesiz bir çınar dalıydı bozkırın ortasında
Bir sevdaya, bir davaya tutulmadan önce.
Ah Aziz!
Zaman zihnimden siliyor anılarımı
Bir çiçek kokusu kalıyor geriye belli belirsiz
Sonra baharlar büyütüyorum içimde
Babam en çok baharları severdi diye.
Bir dalın ucundaki bir çiçeği göstermişti bir gün:
"Bak oğlum," demişti,
"Hayat buradan başlıyor;
Bir tomurcuktan koca bir orman olurmuş insan."
Şimdi o ormanı büyütmeye çalışıyorum, Aziz...
Ellerimde bir gül dalı,
Yüreğimde sabır.
Tohumlar ekiyorum memleketimin her karışına
Öz-el çocuklarla gülüyorum günahsız
Sarılıyorum el değmemiş duygularına, sarılıyorum riyasız.

Bazı geceler onun mavi defterine
Kalın harflerle yazıyorum düşlerimi.
Bazen de yarım kalıyor cümleler,
Babamın titreyen ellerini hatırladıkça.
Bir gün o köy okuluna döneceğim Aziz,
Babamın ayak izlerinin yanına izlerimi bırakacağım.
Yalnız kalmayacak o çınar.
Güneşi seyredeceğim cebimde çocukça düşlerle
Bir sabah,
Babamın yarım bıraktığı
O cümleyi tamamlamak için uyanacağım Aziz.
*

Ve Ayşe Öğretmen,
Küçük bir kız çocuğu gibi,
Bana bakarken babamı görmüşse,
Ben artık tamamlanmış o cümleyim Aziz.
Ben bozkırda büyüyen o çınarın gölgesi,
Bir dalda bin bir çiçek açmış, bir ağacın meyvesiyim.
Ve ben Ahuzar bir türküyle büyüyen
Babamın dilindeki aşk dolu o ezgiyim Aziz…

Merhum OSMAN SARI’ öğretmenime ithafen.
AYŞE UYANIK
26/02/2025