Kolay iş değil Anadolu kadın olmak
Toprağı koynunda tohumu uyutan
Çatlak ellerle kıraç toprakları bereketlendiren o
Sevgi ile sarmalar karaltında buğday tanesini!
Ki toprağından sofrasına,
Sevdayı büyütür yarına…

Her şafak vakti güneş doğan sancılı yüzlerle
Dokunur kaderine, usulca her gün doğumunda
Soğuk doğu rüzgarlarına eşlik eder
Çatlak dudaklarında sevda türküleriyle
Anadolu kadını..

Hangi ölüm dizginleyebilir ki bu sevgiyi!
Elleriyle, ekine şefkat verir, başağa umut
Yaralara merhem çalan nasırlı elleriyle,
Bir elinde çapası alt üst eder toprağı.
Nârin, utangaç yüzü andırıyor yaprağı.
Değme rüzgârlarla sarsılmaz, Anadolu kadını..

Hükümdardır her işte ya!
Soframızda öküzümüzden sonra gelir adı.
Gündüz tarlada ırgat,
Gece evinde örgütler sevgiyi aşkı muradı.
O dur hayatı ilmek ilmek işleyen ve yaşatan
Yine de her faili meçhulde ölen öldürülen
Her dönem cehaletin kurbanı Anadolu kadını.

Her yağmurda, damla damla erirken asalet
Hangi yasa, hangi töre, baştan sona cehalet,
Sağır kulaklara duyuramaz çığlığını, yoktur adalet
Vay benim gün görmemiş bahtı karam,
Ne zaman anacaklar senin de hanım adını?
Tarihe kanıyla yazar adını. Anadolu kadını..