Bir Annenin Ağıdı

Bir annenin ağıdıydı geceyi saran
Çığlık çığlığa sürüklenen düşlerin uzağına
Sayfalar düşmüş kenarına yılgınlığın
Hayata uzak yaşam sesleri vurulmuş kucağında.

Saçlarını savuran rüzgârlara karışıyordu sesi
Öpereken oğlunun son nefesini dudağından
Umudun karasınaydı dile gelen isyanı
Faşist bir mermisi yuva kurmuş- oğlunun döşüne

Başmış ta ana oğlunu göksüne-
Memesini emzirir gibi-
Acılarını yudumlatıyordu oğluna.
Gözleri yaşlı ve yorgun
Bakışları çığlık çığlığa..................

Zamanın dişlediği duygularla yılgın
Ellerini tutardı oğlunun da
Kor şafaklar tutuşurdu sabaha.
Bir annenin ağıdıydı geceyi saran.
Ondandır şimdi bütün şafaklar
Ölüm sessizliğinde buruk ve kırgın..............

1996 ankara