Ağırlaşıyor atılan her bir adım,
Ruhumu taşımaz halde artık kaldırımlar,
Yorgun bakıyor ve de solgun,
Sığındığım pencereler şimdi hayata.

Silmiyor göz yaşlarımı artık ellerim,
Hüzünlerime yaslanmış bedenim,
Bu,çığlık çığlığa keskin bir haykırış,
Sahile vuran dalgaların sessizliğinde.

Tükenen ne bir hayat,ne de bir yaşam
Ayrılıklara vurur göz yaşları,
Karanlığıyla bir odaya mahkum ediyorum,geceyi
Bir de beni.

O simsiyah gözlerin,
Alabildiğine mavi bakıyor şimdi,
Sızıyor geceye o bakışların,
Darmadağın hayallerle kaplı o odaya.

Ağlıyorum,
Ve ateşe düşüyor göz yaşlarım,
Rüzgar ulaşamadığım bir günü bana sunuyor,
O günün sonsuzluğunu hissediyorum.

Eğiliyor gözlerim,
Pencereme konan bir güvercinin bakışlarına,
Kanatlarında bir tutam özgürlük,
Uzanmıyor ellerim.

Ağırlaşıyor atılan her bir adım,
Ruhumu taşımaz halde artık kaldırımlar,
Yorgun bakıyor ve de solgun,
Sığındığım pencereler şimdi hayata.

Bu şehir mi eskitti beni,
Yoksa ben mi,bu şehri
Zamansız yağıyor yağmurlar, bu şehre şimdi
Olmayınca yanımda sen.