Hoşgörü ve insan

Dede Korkutlardan hacı bektaşa
Hoşgörü bin yıldır yolumuz bizim
Merhamet tacını giydik biz başa
Gönülde şerbettir dolumuz bizim

İnsanı hak bilen insanı satmaz
Aslan yuvasında tilkiler yatmaz
Sevgiyle yıkadık leke kir tutmaz
Hep aşkı anlatır telimiz bizim

Bellidir mevsimi baharı yazı
Aldırmaz sızıya hep güler yüzü
Doğrudan güzelden ayrılmaz izi
Edep erkân bağda gülümüz bizim

Bahar çiçek açar görse de darı
Hak için özünde yapmıştır narı
Düşeni kaldıran eldir hoşgörü
Cana aşk tır kuru çalımız bizim

Sevgiyi bilene güldür yolumuz
Gönüllerden coşan seldir dilimiz
Yandıkça saklıdır özde külümüz
Semah döner hakka yelimiz bizim

Eğilmesin diye mazlumun başı
Karnında vuruldu yarına düşü
Hak deyince bulut döküyor yaşı
Dostluğa uzanır elimiz bizim

Ben hakkın yolunda yandım kül oldum
Yar aşkına düştüm saza dil oldum
Sevgiyi saygıyı insanda buldum
Anadolu oldu külümüz bizim.

Odtü de kapanmaz yaralar aldım
Okumuş cahiller elinde kaldım
Yine acıları taşlara çaldım
Sarılmaz kanıyor solumuz bizim.

Andullah Oral