Hak diyerek başkaldırdık
Alımızdan korkuyorlar
Şiirden türküye duran
Dilimizden Korkuyorlar

Umudu dağlara saldık
Ölümleri taşa çaldık
Kızıl bir karanfil olduk
Dalımızdan korkuyorlar

Katlime çalarken çanlar
Madımakta yandı canlar
Allah diye kan dökenler
Salımızdan korkuyorlar

Uyanırsa halkım benim
Kim tutar seni söyle kim
Zaten yangın yerindeyim
Külümüz den korkuyorlar.

Güllerin boynunu vuran
Boy veren filizi kıran
Dört mevsim çiçeğe duran
Çalımızdan korkuyorlar..

Gezide ayağa kalktık
Ölü toprağını attık
Biz acıyı şerbet ettik
Balımızdan korkuyorlar..

Hiç sorulmaz niçin neden!
Koyun gibi halkı güden,
Sırrı hakikat a giden
Yolumuzdan korkuyorlar..

Dinsin dedik artık bu kan
Vurulmasın alanda can
Barış için uzatılan
Elimizden korkuyorlar..

Vurguniyim yılma diren
Elbet açar yedi veren
İnsanlığı dostça saran
Kolumuzdan korkuyorlar…

Abdullah Oral