şiir su yolunda akmayınca uyar beni
koşayım suların çıktığı yere doğru
alnım esenlensin yüzüm nemlensin
her adımda buğulansın gözlerim
çiçeklerin açması oyun olmasın


oyun olmasın solarken gerçeklerin açtığı tarla
herkes elini alsın eline
gülsün kendi gözleriyle
sözler ödünç olmasın
incir, mincir örneğin
kendi tefsir etsin geceyi


geceyi bölmesin zifiri düşünceler
herkes önündeki çanağından ziftlensin
sırra kadem basmasın gündüz
aşkı sevgiyle mühürleyecekken
gıcırtıyla örtülmesin arkamızdan
yalan dünya adını verdiğimiz kapı


kapıyı her açtığımızda hayatın çeşmesinden içenleri görelim
ellerinde sevda badeleri
içmeye doyamazlar bir içimde
göz göze, omuz omuza değende
nadasa bırakılmaz yaşamak
ertelenmez düşler


düşlerle çizilir yıldızın gidiş yönü
kaymaz istesek bir santim bile
ne ileri, ne geri
Tanrı elimize vermiştir
bilse de çok önceden
varacağımız yeri


yerde sürünmesin yüzümüz
kirinde dilencinin
ve pis paranın
us çıkarsın bulutlara
yağdırsın bizi
mavilerden süze süze





04. 03. 2015 / Nazik Gülünay