Ne güzel ambalajı vardı yaşam denen kutunun
Açtım
Boş çıktı
Kanadım kanmışlıktan

Zaman taze kalmasına izin vermez hiç bir şeyin
Zorunluysa da arayış
Önce anlamlı geldi sonra aldatıcı
Daha sonra ardına düşmüştüm gölgelerin

Çok uzaktaydım çok
Bilinen mesafeler saplanmış ok
Yol versin diye kızıl saçlarını okşamıştım ufkun

Az sanılırken çoktum
Çok sanılırken az
Anladım ki hayat bir cambaz

O rüzgardı sırdan esen
İki göz bıraktı kör
Sağır iki kulak
Ve bir yalın ayak yürek

Herkes düşse firesini
yaşam denen sanmanın.
Neyden geçse net gelse
Zaten
hüzün indiriyor serüven
acı,ağlatış

Yaram yaşam
Bana şiir getirin yani melhem
Bir de
üflesin neyzen
misafirlerim var
Yunus Goethe Mevlana
Düşünceme oturmuş ermişler

Arınmışlık suskunluk sıkılmış
Lehçeler
diller üstü bir dil
Beş duyusu yüreğinde oluşmuş
İnsan getirin

Ve biliyorum artık
ölmeyen zamanın atlarına bineceğiz
Sonu olmayan hayallerimizin vatanıdır sonsuzluk
Sonsuzuz biz.