gözlerin hüzünlü bakıyor yine bu akşam yıldızlara
yüregindeki yıllanmış sevdan aglattı seni degilmi
sahillerde el ele yürüdügünüzmü geldi yoksa aklına
rüzgarmı değdi saçlarına yağmurmu yağdı yanaklarına
söylermisin neden böyle buğulu bakıyorsun karanlığa

sen benim neler çektigimi nerden bilebilirsinki
senin umutlarını yıktılarmı hiç yaralandımı kalbin
duygularına esir oldunmu içinden haykırmak geldiginde
yüregin kan ağlarken yüzlerin yalandan güldümü hiç
ellere yaz yağmuru yagarken benim düşlerime kar yagdı

gönlümde öyle bir anı varki şimdi dokunsalar ağlarım
zamansız coşar durur sevdası ben yine susar kalırım
bir yarım onda kaldı diger yarım umutsuz meçhullerde
zalim hayat yanlız yaşamayı ögretti bana sorma halimi
siyah denizlere yelken açtı hüzün dolu bugulu gözlerim

dün akşam sararmış mektuplarını çıkardım zarfından
okudugum her satırında her cümlesinde yalan dolu sözler
karakterini yazmışın kelimelerede ne yazıkki bilemedim
öyle büyük sevdaydınki benligimde şimdi ise koca bi hiç
nasıl anlatayımki seni konuştuklarıma bile değmezken

bu sabah esen rüzgarlara bıraktım yırttıgım mektuplarını
martıların kanat çırpmalarında uzaklaşıp gitti herşey
uçsuz bucaksız adalara taşındı senden geriye kalan anılar
tek damla gözyaşı dökmedim inan çünki sen buna degmessin
sana son sözüm benim yaşadıklarımı sende yaşa sende yaşa

Erkan Sezgin