Yıllarca harflerimi kelimelendirip cümleler kurdum
Çoğu zamanda nakış nakış işledim beyaz kağıt üzerine
Sonlarına birkaç da kafiye kondurdum
Ve bir baktım ki şiir deniliyormuş bunların ismine
Oysa ki ben kalbimdekileri döküyordum hecelere
Kafiyelerde ilişiveriyorlardı köşelere bucaklara kendilerince
Kimi zaman kalemimi bile bıraktığım oldu
O ise yüreğimi okuyup yine de yazıyordu.
Çoğu zaman yaralı yürekleri anlatır satırlarım
Kalbimdeki yaranın derinliğinden olacak sanırım

Birçok şeyi anlatabilir birkaç derin satır
Yürek acısını anlatamasa da, ucundan çıtlatır
Yürek acısını anlatan her şairin kağıdında ise ıslaklık mutlaka vardır
Gözyaşı sanmayın o ıslaklığı, o yaralı yürekten damlayan kandır
Cıvıldayan kuşların neşesini anlatma gücü satırlarda vardır
Veya bir ateşin sıcaklığını ucundan tattırır
Çimenin yeşilini anlatabilir rahatlıkla bir satır
Yahut gökyüzünün maviliğini
Fakat ah be prenses nasıl anlatsın ki seni
Ben aşk derim sen anla
Aşk kelimesinin olduğu tüm satırlarımda sen kendini ara
Şimdi DİYORSUN Kİ; bir şiirinde de bana olan duygularını anlatmaya kalk
Estağfurullah prenses! Anla işte SEN EŞİTTİR AŞK…

MURAT BÜYÜK 26.02.2015
PERŞEMBE 19:56