Yıllarca bekledim de kirletmedim içimde.
Ve tuttum sır gibi babaannemin yastığı altında.
Haykırmadan,
Konuşmadan,
Gizledim ellerimi.
Kaldirmadım göğe bakmak dışında gözlerimi
Kimseye yormadım düşlerimi.
Kimse olmadı
Bekledim tur-i sinada bekler gibi
Saymadı adımlarımı bir havari
Ve yapışmadı eteklerime çağın yigitleri
Yığıldı üzerime kentin sessizliği
Sonra nefretini bıraktı efendi
Göğsüm sadece kin ve Öfkeyle doldu
Gözlerim boşluğu parçalar oldu.
Sayıklamadım adını
Kirletmedim ağzımı
Tuttum makası
Kısalttım hikayesi olan saçlarımı
Bir daha dönmedi
Onu kimse görmedi.
Nefret oldu ve karardı gündüzler
Dünya adaleti sorgulayacak kivamda değil
Sormadım haksızlığı
Sorgulamadım içimde yangına odun toplayan adamları
Her biri siyah giyindiler
Yastan döner gibiydiler.
Alçaldı yükseldiği yerden
Çukur oldu
Seviye bile değildi
Sevgiyi deldi geçti
Öyle ki;
İnançları kirletti
Flulaştı sözleri
Yalanıyla alıp başını gitti
Kalanlar onu bir daha hatırlamadılar
Üstüne milat çekip sormadılar.
Ilkin,
Doğudaki babalardan
Sonrasinda Batıdaki adamlardan tiksindirdi
Farketmeden omuzlarına koca bir yük bindi.
Bembeyaz bir kağıttı içim
Çamurla karartip geçti.
Geçti de incitti
Geçti de gitti
Önce fikrimden
Sonra kalbimden sürgün edildi. /@koyusiyahli