Bu sabah bahçemdeki ortancalara ilişti gözüm
nasılda solgun ve yorgun görünüyorlar
anladım sıcacık yazdan sonra sonbahar
üşütüyor iliklerine kadar her canlıyı
bilemezsin işte içimde özlemin büyütürken
ellerim buz kesiyor
kapı da duyduğum her seste irkiliyor gözlerim
öyle bir boşluk ki bu kahrolası yalnızlık
dört duvar birde sigaramın dumanı savrulur
oysa sen yanımda birsen olsan
ne gönül bahçem solar
ne yalnızlık türküsü sarardı dudaklarımı
hep gitmeyecek gibi sevdik
öyle değer verdik öyle benimsedik
oysa ne kadar seversen sev yetmezmiş
ayrılığı okuyabiliyorsan buğulu gözlerde
vedalar canını yaksa da
cümleler boğazında kör düğüm kal diyemezmiş
insan ne beklermiş sevgiden daha fazla
alınan verilen neymiş
en değerli kelime
sevgi sevgi sevgi biz öyle bilirdik
hep öyle ezberledik
doğruyu bırakıp yanlışı biz mi seçtik
yada hangi yolda sevmeyi unutup
bir gönlü yormayı tercih ettik
hiç kıyamazken uyandırmaya
uykuyu haram ettik
oysa her yeni güne gülen gözlerle uyanmak
"Günaydın"demek varken
biz hep aydınlık gözleri karartmayı tercih ettik
neler değişiyor neler
ömürde yıpranan yere geçmişten bir parça yama olmuyor
mevsim hazan mevsim sessizlik mevsim sensizlik
biliyorum artık hiç bir şey eskisi gibi değil
ortancalar soluyor ben ölüme çeyrek kalıyorum.
Hacer Erkek