Yüreğimin içinde biriktirdiğim umutlar
Kelebek misali ölüme doğru
Kanat çırparken
Zaman ayrılığı çeyrek geçe durdu
Uzanıp dokundum bulutlara
Rüzgarları özgür bıraktım
Gök gürültüsüyle sarsılıp
Gece karası bulutların döktüğü yağmurlarda
İliklerime kadar ıslandım
Kederlerin kor kor ateşinde yürüdüm
Yinede buz kesti vücudum
Saçlarımı ellerin yerine
Toprak kokulu rüzgarlar okşadı

Oysa
Yüzün bakmaya doyamadığım
Işıl ışıl güneşim
Sesin dinlediğim en güzel melodi
Gözlerin ruhumu dinlendiren
Sonsuzluğun mavisine uzanan gökyüzü
Sinene yaslanmak bu dünyadan uzak
Başka bir evrende huzuru bulmaktı

Ve ansızın çekip gittin
Gözlerime gözlerinin karası bulutları bırakıp
Yüreğime tarifi imkansız acılar ektin

Dünler avuçlarımdan akıp giderken
Yarınlar can çekişecek özlemlerde
Nehirler sel olup taşacak gözyaşlarıyla
Silip süpürecek ne varsa sana dair
Bir yamacın kıyısından feryat figan
Yakarışlar yankılanacak

Şimdi
Bir başına gölgeme sarılarak
Biçare dolanıyorsam sokaklarda
Ayaz vuruyorsa bedenimi
Dudağımda onca sözcük kanıyorsa
Boğazımda düğüm düğüm
Oluyorsa nefesim
Giderken bıraktığın
Ayrılık hediyendir

Artık ben susacağım
Hüzzam şarkılar konuşacak
Aşkın yarası sol yanımda
Yosun tuttuğunda
Bil ki yokluğuna alışmış olacağım.