güneşin güzergahında oturmak için
bir şiir zamanı çaldım suçum bu
ısıtsam ellerimi uzak sevdanın gizinde
bulutları kovsa kelebek düşlerim
taht yapsa aşkın duldasında bir soluk
nasıl göğe ererdi başım



suretinde göründün dünyanın
kuyruklu yıldız kayıp geçtin yanımdan
hangi bilinmeyen yıldızların yanından sonsuzluğa yolcu
ellerim asılı kaldı boşlukta
yakalayamadım gölgenin izini
soluklanmayan dönence



geçemedim gülümseme faslına bir türlü
benden mi açmıyor güller sorguladım
bahara aralık kapı kış mıydı yüzüm değmeden yüzüne
neredeydi yanağıma çiller bırakan gün
zerdali bakışlı çocukluğum’uz
aşkın tay adımlarında kaldığımız gençlik



yalnızlığa girdik yalın yalpa
soğuk bir odanın sürgülü kapısından
merdivenlerinden çıkamadık bir türlü
bize gül sunan sevgiliye
içimizdedir dedik elleri sıcak sevda
düşümüzü ötelere iteledik
uzaktaydı kocaman parlak yıldız
oysa ömrü çok kısaydı oraya gönderdiğimiz
kelebeklerin







24. 02. 2015 / Nazik Gülünay