ölmek mi gerek özgür kalmak için
soyunup bütün geçmiş, gelecek düşlerinden
bırakmak hayatla cambazlığı
koyvermek ipini
boşalmak kendinden
dünyayı boşamak


oysa içimden süt dolu memelerini sağmak geçiyor
bütün ineklerin
köylü kabalıklarını kesip inceltmek
belkide kızali yapmak kimi erkekleri
yaptıkları vahşetleri gördükçe
hemcinslerime


ince bir yolu daha da inceltmek istiyorum
sanatkâr bir sokakta sanatla
elimden düşürmeden boyayı fırçaları
yeni yeşiller sarılar bulmak
tonlarını açmak karanlıkların
birer yıldız yapmak
sokak lâmbalarından


çekmek fotoğrafını özgürlüğün
toprağa bağlı bir kök iken
göğe yükselen ağaçlar örneğin
kendi başına uçmayı öğrenen kuşlarla
karınca yuvasına yiyecek taşıyan işçi karıncalara
katkıda bulunarak
olmazsa
yürüyerek Ankara’ya


bir bakıma özgürlük
anlamaktır yalnız olmadığını
yanında yürüyen biri olduğunu görerek sevinmek
neye küfrettiğini, neye güldüğünü bilerek
omzuna dokunduğunu hissetmek
yaşayan bir elin


yaşamaktır özgürlük
mezara girmeden önce
adın bir sokağa verilmese bile




23. 02. 2015 / Nazik Gülünay