Büyümeyi isteyecek kadar küçüktüm
Uzun yolculuklara kanat çırpan kuşlara özenirken
Dönüşsüz yollardan habersizdim
Hayalini kurduğum kalabalık şehirler değildi
Bu yüzden eve her döndüğümde
Sevinç gözyaşların hüzün denizim oldu
Dalgalar kıyılarına taşıdı zaaflarımı
Buğulu camlarda gülümseyen yüzüm çoktan silinmiş
Artık ellerime yakışmaz misketlerim
Çocukluğumu nereye kaldırdın baba?
Uçurtmam gökyüzünü terk edeli
Rüzgarın nereye estiğini merak etmiyorum
Şimdi semaya yükselecek dualar lazım bana...

Her sözün bir tohumdu baba
Meyvesini düşünmeden toprağa serptiğin
Emek varsa mutluluk da var derdin
Hasat en değerli ödüldü bize
Ekileni biçiyoruz
Ektiğimizi biçecekler
Şimdi hayatın akışı değişti
Sadece tohum ekmek yetmiyor
Ekip de biçemeyenler hala ekmediklerini biçiyor
Bir sonbahar burukluğu üstümde
Şimdi peşinden baharı getirecek kış lazım bana...

Nedendir bilmem, aşk illetim oldu
Özlemek cinnetim
Ellerimi içime uzatıp sıktım kalbimi
Dokunmam gereken yalnızlık değildi
Değişmem gereken aşktı
Doldurdum içeri günahsız çocukları
Bitmelisin aşk, istenmediğin yerden gitmelisin
Ellerimi kelepçeledin, ayaklarımı bağlama
Özgürlüğe susamış mahkuma mutluluk içiremezsin
Kolları kesilenden sevgi dolu kucaklama bekleyemezsin
Kafeste, üstelik yaralı kuşun uçmasını isteyemezsin
Şimdi benliğimi tutuklamayacak sevgi lazım bana...

İnsanların sırtında yaşamak hüzünlü bir oyun
Güzelliğe boyun eğen çirkinlik daha da çirkin
Zulmedene ağlayan kurban iki kat daha tutsak
Ayrılıkları yeniden buluşturan hayata ne demeli?
Sevgi her zaman birleştirmez ayrıştırır da
Ne gururuyla gelenin uzattığı zeytin dalını,
Ne onuruyla gidenin bıraktığı dikeni istemiyorum.
Hangisini avuçlasam ellerim acıyor baba
Dillerinde besledikleri yılan
Kulaklarını tıkayan şeytan
Gözlerinden fışkıran ateş...
Artık dilsizim aşklara, sağırım vaatlere, körüm tüm renklere
Şimdi gözlerimi açacak cümleler lazım bana...

Konuşmak risk susmak intihar
Her kelime bir tohum
Ekmeliyim sayfalara
Karanlıkta ışığı aramak değil niyetim
Umudun ışığını anlamlı kılan karanlığı hiç unutmamak
Şimdi gündüzle buluşturacak geceler lazım bana...