Hangi yağmur yıkayabilir o yüzündeki çamurları
Yanağındaki gözyaşı yağmurlarını
Kar beyazı ellerin neden kömür karası tenin
Nerede sevdiklerin o gönül yarası
Hangi güzel söz seni mutlu edebilir
Kimsesizler sokağında soluk tenli çocuklar
Kimsesizler, ayrı bırakılanlar
Neden oradalar bir soran var mı
Kim bilir belki de yok olmuşluğun, beraberliği onlar
Kim dedi, ne dedi, nasıl dediler, hep oradalar
Hala mutlu olmaya çalışırlar
Onlar bizim çocuklarımız

Güvencemiz
Yağmurlar sarkar yılansı gözlerinden
Asılı kalır gönülleri açlığa
Ama nedense, hep mutlu o gözleri
Anımsar mıyız kimsesizler sokağını
İşte oradalar

Yine yanar yıkılır yaşam duvarları
Soğuktur yokluktur var olur sanılır
Oysa hep aynı yalnızdırlar
Kırılmışlık dolu yaşamlarında
Tozlu atılan eşyalar arasında
O bir hayat ki
Mutlu sanılan düşlerin döküldüğü yerlerde
Uzağında suskun
Sıcak perdelerden inen sevinç çığlıkları kulaklarını deler
Rüzgarın getirdikleri
Param parça yuvalarında iki odunu yakarak ısınan
Ve o işte çocuklar
Yeter artık yeter

Kaybetmeyin insanlığınızı
Kaybetmeyelim benliğimizi sevgilerimizi
Onlara da sunalım insanlığımızı.
Hiç mi çocuğunuz olmadı
Siz de çocuk olmadınız mı
Hiç mi yalnız kalmadınız
Hiç mi aç kalmadık
Hiç mi susuz kalmadık evet kalmadık
Ama onlar hala aç susuz ve soğukta
Bir düşünün soğukları
Bir iğne batmadı mı ellerinize
Kesilmedi mi bir yeriniz
Morarmış kulakları hep orada

Yalnızlık arkadaşları, tek dostları
Ey insanlar, ey duymayanlar
Uyanın artık tutun bir elden
İşte geldik işte gidiyoruz
Nerede insanlık nerede güzellik
Her yerde her zaman yudumladığımız
Sıcacık çaylarımız, içilenler eğlenceler
Açım diyen bir ses mi duydunuz
Onlar istemez utanırlar gururludurlar da
O ses kulaklarda kalır
Üşür ama yanarlar kendi yaşam kaderlerine
İçlerinde alev var ama
Beden donar bazen, kalır sokak köşelerinde
Hep uzaktan mı duyacağız
Acı bir ses, inilti gelsin diye onlardan
Bu yalnızlığın değirmeninde ezilen, solan
Gönlü kırık insanlar, sokakta yaşayan
Hayvanlar donar kalır ya sokakta
Sadık canlılar hep onlar

Onlarda varlık bu dünya onların da
Kapınızın önünde geçen
Küçücük çocuklar hiç mi görmediniz
Onlar da bizim çocuklarımız sizin insanlarınız
Neden dışarısı görülür hep penceremizden
Neden içerisi değil
Yanımızdakilere de bakalım artık en uzağımızdakilere de
Gel de gör, gel de gör
Tanı, söylemekle olmaz
Güzel insanlarım
Yeter artık duyun biraz

Behçet Bük