Hatırlamak;
Geçmişte takılıp kalmakmış.
Ve her yalnızlıkta,
Anıları,göz yaşlarıyla yıkamakmış meğer.

Hatırlamak;
Gönlün yalnız kalmasıymış.
Hüzünlü rüyaların ardından,
Onsuz sabahlara,uyanmakmış meğer.

Hatırlamak;
Kokusunu,rüzgardan almakmış.
Uzak yolları gözleyip,
Göz yaşlarını,toprağa katmakmış meğer.

Hatırlamak;
Gökte parlayan Ay’mış,
Her ışıldayan durgun su’da,
Onun hayalini görmekmiş meğer.

Hatırlamak;
Yudum yudum,ayrılığı içmekmiş.
Alınan her yalnız nefeste,
Tepeden tırnağa,vurgun yemekmiş meğer.

Hatırlamak;
Yalancı baharlara aldanmak,
Papatya fallarına kanıp,
Sevildiğine,inanmakmış meğer.

Hatırlamak;
Dargınlıklara,pişman olmak,
Keşkelerle,belkilerle avunup,
Ayrılığın yükünü,sırtına vurmakmış meğer.

Hatırlamak;
Çaresizce,umutsuzca beklemekmiş.
Ve umutların tükendiği yerde,
Hayallere yol vermekmiş meğer.
...............Tuğal KÖSEMEN