kaskatı kesildim içime ağlamaktan
çizgi çizgi ezildim
ak bir tel bırakacaktım ömrüne
umudun neşesinde dirilmek diyordum

"sen"li cümleler kura kura
seni yaşatmak için zihnimde
sözü uzattıkça uzattım

sarı bir gecenin kapısından
çıkılıyordu sabaha
kaç hayal kurulup yıkılır bir gecede
tüm mağmur şehirler yerle bir

az kalsın ben de durdukça yer’yüzünde
dünyalı olacaktım

içimde ritmini almamış bir şiir dolandı durdu
gezindiği yere mısra dökerek
bir elif, ya ve vav’da soluklandım

ne çabuk unuttum
ben derviş olacaktım
keçe hırkamda bükülerek

ölüm arınmak diyordum türlü kirlerden
tertemiz uykuya varmak
konmak ve çıkmak unutkan bir feraha

beynimi patlattı zihnimin yarıklarında donup kalan sorular
hayalinle baş edemedim
elinde suç aleti gibi gönlüme doğrulmuş sevdan var

yeşil mahkumiyetinden kurtulup
ıslak hüznün
toprakta bükülen pembe solucan gibi
son kez nefes aldım
koparılsam kuyruğumdan
yaşayacaktım
oysa
başımı ezen bir taşın altında kaldım

ne irem göründü gözüme
ne kevser dolsa tasıma
bir yudum alacaktım
dua döküldü kalbimden
bakıversen yüzüme
"bir seni istiyorum" cümlesine nokta olarak konacaktım

e.n.y. hazandaki akşam