Sevmek,zor zenaatmış,
zor be usta...
Ayni hayatta olmakmış,
Ayni vücutta.
Ayni yağmur altında ıslanmak,
Üşüdüğünde,
Nefesiyle ısınmakmış,
Yüreğine sığınmakmış,
Göz yaşı damlası olmakmış,
Onun gözlerinde.
Kalbinin kıyılarına vurmakmış.
Sevmek zor zenaatmış,
Zor be usta...
Ağır yükmüş.
Aklı sende olmayanı,
Yüreğinde taşımakmış.
Ayni bağın üzümüyken,
Başka şişelerde,şarap olmakmış.
Başka başka yaşamlarda,
Harap olmakmış.
Her gece,
Ayni rüyalarda uyanıp,
Her gün,
Ayrı sabahlara doğmakmış.
Sevmek zor zenaatmış,
Zor be usta...
Sevmek,bir Kelebekmiş,
Duran avucunda.
Açsan avucunu,kaçacak,
Sımsıkı tutmaya kalksan,ölecekmiş.
Lades kemiği gibiymiş,
Ortadan,ikiye bölünecek.
Bir yarısı sen, bir yarısı o.
Hep aklında olacakmış.
Sevmek zor zenaatmış,
Zor be usta...
Bir denizde,birbirini seven,
Birbirine aşık,iki balık iken,
Başka sularda,yüzüp duran,
Başka,başka ağlara takılıp,
Başka kıyılara vuran,balık olmakmış.
Bulamazmışsın,
Göz yaşlarına,değer verenleri.
Ya da,uğruna göz yaşı döktüğün,
İnsanların,yokmuş ederi.
Bulamazmışsın bileni,
Sevginin erdemini.
Bulamazmışsın yürekten,
Göz yaşlarını,hak edeni.
Sana kalan,bir ayrılık,
Bir de,göz yaşı olurmuş.
Sevmek,zor zenaatmış,
Sevmek...zor be usta.
Tuğal KÖSEMEN