Affet!
Bir sözcükle tükendim duyulmadı adım sanım
Dallarımda kaldı senden bir umutsuz hışırtı Tevfik’ten yadigardı sensiz kaldı sol yanım Hem ıslak hem sancılı doğdu ilk gözyaşım Suçlu benim suçumdan haberdarım sevgilim Dudaklarımda tadından kaldı güzel bir anı Ben anlatamadım BEN’İ bayadır dertteyim Hayatıma yön verdin sen benim güzel yarım Bunlara reva mıydı dedim samimi duyguları? Gözlerini öper mi şu yetim yazdıklarım Önemsiz ve değersiz kalemin kustukları Affedilmez biliyorum şu sana yaptıklarım Diyor ya el ayamızda ayrılığın izi var Gaflet ne şirret uyku artık biliyorum Hangi şairi görsem diyorum ki bizi yaz Kalemi ona uzatıyor sonra tekrar seviyorum |