Kardan adam yaptım dün gece, bıraktığın hatıralardan.
Bakayım, dokunayım, hayranlık duyayım istedim..
Erisin gitsin bana sormadan,
Oda terketsin,
Senin gibi...
Sonra, aşkımdan yaptığım kaleler yıkılsın, rüzgara aşık dalgalarla.
Silinsin izlerin kumların üstünden,
Görmeyim ismini hiç bir camın buğusunda.
Tükensin karlarım, aşklarım.
Kalbimde fırtına yaratan tüm güzel yanların...
Yine rüzgar essin ardından
Isıstacak kadar sıcak,
Her şey geçti diyecek kadar sakin.
Tutayım ellerinden rüzgarın
Yakınlara uzak ülkelere gideyim...
Varlığında son bulan hayallerimin; kırıklarını taşırken ceplerimde,
Sen kal..
Yakınıma en uzak yerlerde.
Kimse bilmeden sustur pişmanlıklarını
Kaybet sahte hislerini
Unuttur.. Kendine bile.
Yeter artık git!
Kardan adam erimeye başladı gözlerimde,
İçimde bir yerlerde...

2005