Bir bulutun gölgesinde hapsoldum bugün,esen rüzgarla saçların değdi yüzüme.
Ne güzel kokardı saçların, aşkın adıydı dokunabilmek sana.
Dere kenarındaki bir ağacın suyu sevmesi gibi sevdim seni.
Gölgelerden sesleniyorum artık, duyamayacağın kadar uzaklarda.
Göz yaşlarımla yıkansam bir fayda etmeyecek biliyorum.
Karanlıkta kaldım ışıksız, sensiz.
Oysa...
Oysa seni tüm acılarımla, tüm karanlığımla, tüm ben olanlarla istemiştim...

Mevsimlerim değişti seni görmeyeli,
Artık baharı yaşamıyorum herkes gibi, açmıyor yüzümde çiçekler.
Ara sıra baktığım resmin dışında yok sayılır gülüş nedenim.
Birşeyler yapmak istedim, söyleyeceklerim vardı sana.
Dur bunları duy öyle git!
Söylemek istedim,konuşmak,haykırmak...
Gururumu sen gittikten sonra asabildim.
Geç kaldım,
Hhemde çok geç biliyorum.
Son sözler söylenmişti çoktan,
Eksik kalanlar,
Yarım kalanlar, bir iki kırık eşya gibi ortada kalan sevdadan.

Uzaklarda yere değdirdiğim yaşlar için çok özür diledim sessizce içimden,
Diyebilseydim diye çok kavgalar ettim gururumla,
Sıktım yumruklarımı. ..
Gelecek diye çok umut ettim ellerim kapalı.
Gelecek, yüzüme bakacak, açacak avuçlarımı.
Çünkü ben o avuçlarda biriktirdim hep;
Söylenmemiş seni seviyorumlarımı...