Sözün bittiği yerdeyim
K(y)anıyorum ellerim, kollarım kesik
Onun hayalleri vardı, birde sevdiği
Gelinlik giyecekti, kefene sarıldı
Toprağın kollarında gencecik bir fidan ÖZGECAN
Hava soğuk, dışarısı ayaz üşüyordur narin bedeni
Onun kendini saracak elleri ve kolları yok
Buz kesmiştir bedeni.!
Kahpe dünyanın adaleti batsın
Ölümü hakketmedi ki yavrucağım.




Oyy! Ahu gözlüm, cennet gülüşlüm
Her acı içinde göverir
Gün olur her yara kapanmaya yüz tutar
Herkes unuttur ama anan unutmaz.!
Ölüyorum desem yalan değil, içim mahşer
Boğazım düğüm düğüm
Bu günde ağladım, sövdüm, kızdım
Ne fayda
İnsanlığımdan utandım.!




Bu nasıl bir acı ki aklım durmuş, bedenim dilim dilim.?
Toparlan gidelim, yorgun yüreğim
Buralarda yaşamak haram
Her gün ölüm, her gün zulüm
Her acıyı taşıyamaz ki insan
Dağıldım içim toz, duman




Kesildi dizimin feri
Gülüşüme kan
Dilime ağıt düştü




Ne yaşamayı
Ne de bir tek tebessümü hakketmiyor zaman.!
Nerden tutarsan tut dağılıyorum
Acıyor her yanım
Çünkü ben anneyim
Kadınım
İnsanım
Kah annesiyim
Kah Özgecan ...



ASMEROZ-62
---Gülşen Polat---