Bir fısıltı

“Ey koca çınar; yazdan, kıştan
Olmadı bahardan
İnce ince yağan beyaz kardan
Dalına küsen yapraktan
Yardan, Yaradan’dan, haberin var mı?

Yurdunun taşından, toprağından
Genetiği bozulan aşından, ekmeğinden
Yağmurunu esirgeyen bulutundan
Barajında tükenen suyundan
Küle dönen ormanından, karadutundan
Kara gözlü ceylanından, haberin var mı?

Sıfırın altında buz tutan yürekten
Kendi toprağında öldürülen candan
Açlıktan nefesi kokan çocuktan
Her gün vurulan, zulme uğrayan
Hiçe sayılan, kan kusan kadından
Yardıma muhtaç zavallıdan, haberin var mı?”

kulağımı tırmalıyor...

Duyduklarım yüreğime ses oluyor
Ve diyor ki:

Olmasın köşkümüz, sarayımız
Yeter ki, inmesin gökten bayrağımız
Dört duvarlı bir kare kutu yeter bize
Herkesin karnı tok, sırtı pek olsun
Gün görsün, güneş görsün
Kanatsız kuş gibi yerde sürünmesin
Bir hiç uğruna günahsızlar ölmesin...

Huzur ne demek, mutluluk ne demek
Biraz da açlığı bilen görsün
Kaldırsın eğik başını fukara
Onurlansın, varlığıyla gurur duysun
Duldası olsun başının üstünde
Bayram etsin aç karnı tutarken eli kaşık

Atlayıp geçsin uçurumlardan hızla
Büklümsüz yollar serilsin ayaklarına
Diken olup batmasın gül ellerine...

Ve sonra müjdeler verilsin:

Dünya iyilikle yıkandı
Kalplerde kötülük, beyinlerde bencillik kalmadı
Savaşlar tükendi, analar barış doğurdu
Yüryüzünde, gökyüzünde
Ne barut kokusu, ne silah sesi var artık!..

Bombalar, dinamitler toprağa gömüldü
Mücevher fışkırıyor yerden
Yıldız yağıyor gökten
Düşmanlık bitti, özgürlüğe merdiven kuruldu
Kardeşlik ve dostluk dörtnala koşuyor!..

Ölüm yok, zulüm yok, korku kalmadı gözlerde
Çocuklar öksüz ve yetim büyümeyecek
Gözyaşında boğulmayacak analar-babalar
Herkes eşitlendi, açlıktan ölmeyecek çocuklar
Donmayacak kimse sıfırın altında
Huzur ve barışla çalkalanacak dünya
Günahsız ölümler sonlanacak
Varlıkla yokluk arasındaki kaygılar tükenecek
Vicdanlar zemzemle yıkanacak
Duyuyor musun ey dünya?..
Gözünden gözlüğü
Kulağından tıkacı çıkar da bak etrafına
Neler oluyor neler...

Rukiye Çelik
Ankara Ocak 2015