( 15 - 22 Şubat Hiciv / Taşlama Haftası Nedeniyle)

Mâdem; “ - sen Hızır’sın, ben Mûsa “ dedin
Ne diye Hızır’a eza edersin?
Ben mi tâlip oldum? Kendin istedin
Akşam sabah bıkmaz ceza edersin!

Kıbleyi gösterdik dedin; - ne gerek?
Câmide kalmadı sayende direk
Namazın rüknüne kırk şerh düşerek
Beş vakti bir anda kaza edersin.

Ördüğün hasırın her yanı delik
Hesapların günlük, kazanç gündelik
Mısrabozan’ları tutar; üstelik
Edebî meclise âzâ edersin.

Bilmem ne bulursun sazda, sazanda?
Sarhoş kefâleti geçmez mîzânda!
Bozuk şarapları paslı kazanda
Kaynatıp kaynatıp boza edersin.

Hayâlî yıldızdan nasıl olsun taç?
“ Üstadın, üstaden “ üstada muhtaç
Sanat, sanatkârlık ne güzel araç (!)
Kalkıp gazâmızla gazâ edersin.

“ Ağabey “ tahtına çıkınca “ kanki ” ?
Nezdinde kavuklu Mevlânâ sanki
Nasıl bir nazardır anlamadım ki
Odunu Yunus’la hiza edersin.

Değer ne demekmiş gösterir zaman
Hangi imeceyle kalkacak harman?
Hind borazanından gelirse ferman
Korkarım Vahşi’yi Hamza edersin.

Ne cambazım ne de yürürüm ipte
Bana yer olur mu böyle ekipte?
Işığa, güneşe sırt çevirip de
Geceyi kendine fezâ edersin.

Üç değil, beş değil bak kaçı aştı!
Sözün hükmü bitti, dile dolaştı
Böyle Mûsalığa asâ da şaştı
Artık kendin ile niza edersin…