KAHVERENGİ PAPATYA
Sevdanın papatyalar bahcesinde
Gönlümü mest eden kahverengi kelebekti gözlerin
Aklımı susa çeken düşlerime güneşler getirmişti
Aşkın müjdesiyle şafaklara yıldız yıldız uyanmıştım
Seni özlemek üşümek gibiydi bir bahar akşamında
Yağmurdan sonra gökkusağını beklemek gibiydi
Seni özlemek...
Yüreğime ilk cemre gibi habersiz düştün
Çehrene düşen sevecen bakışını seyretmistim şimdilerde
Albümdeki resminle barışık kalmanın kavgasındayım
Özlemiyorum desem duygularima nankörlük olur
Şarapnel çarpmış gibi sızlayan yanım
Geceyi ezana bağlayacak kadar sancılı
Gökyüzünden akan nehirler kadar soğuktu üsümelerim
Saçlarımı savuran rüzgarım nefessiz
Sana yanmışlığım çakılı duruyor yüreğimde
Hasret yanığı tenim utangaç sular gibi
Aktığım şehrin sokaklarında
Çoğalan özleminle can çekişiyor
Ellerime kuşlar konmuyor artık
Dağ dağa sırt dönüp bakmışsada
Her gece bir sabaha
Her yalnızlık bir kalabalığa kavuşur
Aşkın destanını en iyi
Bulutlar toprağa anlatır
En az seni sevdiğim kadar gürler
En az seni sevdiğim kadar ağlar
Her akşam içli bir yakarıstır
Özleminle ölüşüm...
Selda Yılmaz...