Geçmişte yaşayarak, gelecekten korkarak
Ne kazandın biçare, bu gününü kaybettin
Cehennem kuyusuna baş aşağı sarkarak
İstediğin huzuru elin tersiyle ittin

Adımlar atıyorsun bir ileri bir geri
Hicretin hayallere, hani nefsinle savaş?
Yaratılan bu alem sence kimin eseri
Tefekkür etmedikçe ilerleyişin yavaş

Daha yolun başında dilin hayattan bıkar
Derdini sevmedikçe yoldaşın olur hüzün
Girdiğin bütün yollar umutsuzluğa çıkar
Bir kurtuluş ararken gerçeği görmez gözün

Her şeyi bir sebeple yaratmış yüce Rabbim
Evrende karşılıksız alan veren yok gibi
Sevginin kaynağıdır, O’ dur Rahman ve Rahim
Peygamberler göndermiş, örnek bize edebi

Karşılıksız vereni bilmek istersen eğer
Ayağına, eline, gözlerine bak yeter
İmanlı yüreğine şu an yeis mi değer?
Karamsarlık dalını besmeleyle kes yeter!

Ölüm bana uğramaz, gencim demesin dilin
İki karış kefeni giyenler bebektiler
Nefesin tükenince, biter hırsın, emelin
Gidenler garip, suskun, en acısı tektiler

En değerli hazine, vakit diyen yanılmaz
Boşa zaman harcama, iman , ihlasla yürü
İyi insan olmayan rahmet ile anılmaz
Benlik sevdasından geç tek Bir’i kalbe bürü

Emine Yılmaz Dereci