Derdini, kahrını çeker miydim hiç?
İçinden vuslata yol olmasaydı
Hasretle gözyaşı döker miydim hiç?
Gönülden sevdiğim kul olmasaydı

Karanlık gecen de hemen solardım
Keder denizine fena dalardım
Belki de isyanla, kinle, dolardım
Doğruyu gösteren gül olmasaydı

Kaç kere uykusuz vardım sabaha
Yalvardım, yakardım yüce Allah’a
Yollarında düşüp dururdum daha
Elime uzanan el olmasaydı

Sen süslen püslende elleri eyle
Kaç kişi koşturur ardından söyle?
Yazar mıydı kalem derdimi böyle?
Yüreğim yanıp da kül olmasaydı

Sana sürgün oldum, kaderim Haktan
Seni de, beni de yarattı yoktan
Çoktan savururdun, sen beni çoktan
Sımsıkı tuttuğum dal olmasaydı

Baharını bilmem yazını bilmem
Yıllardın içinde bir türlü gülmem
Der miydim bu hana, bir daha gelmem
Sunduğun zehirli bal olmasaydı

Konuşur dururum, bu mudur hayat?
Gördüğüm insanlık çürümüş, bayat
Eder miydi kalbim, böylesi feryat?
Dilim senelerdir lal olmasaydı

Emine Yılmaz Dereci