Çocukluk çağlarında ne de çoktu süremiz
Gelmeyecek sanırdık on sekizli yaşları
Parklardı, sokaklardı, yaz kış oyun yerimiz
Bilmezdik hesap kitap, bilmezdik savaşları

Okula başlayınca zor geldi tatlı hayat
Bitmeyecek mi dedik, çabuk geçse bu günler
Zaman akıp giderken, kayboldu maneviyat
Arkamıza yığıldı amaçsız geçen dünler

Oyalanıp dururken geçiverdi kaç bahar
Dünyalık heveslere çekilmiyordu ayar
Ömür yarılansa da dedik daha çok iş var
Sonra tövbe ederiz, hele yağsın saça kar

Gözümüzün önünde tükenirken nefesler
Düşünmedik biz bizi, zamanı heba ettik
Ruhumuzdan sızarken yardım isteyen sesler
Pişmanlık duya duya, nefsin peşinden gittik

Bir boşlukta yaşadık, huzurla dolamadık
Kendimizle savaştık, can havliyle dört mevsim
İlaçlara sığındık, onlarsız olamadık
Solarken aynamızda bizi yansıtan resim

Geldik hüzün ayına, ne kaldı ki sabaha
Diyor hala dilimiz, bize çok zaman lazım
Ömür olsa bin asır, deriz bin asır daha
Derdimiz hiç bitmez ki, sağlık, para, şan lazım

Karakış bastırmadan, hazır nefes alırken
Bir iyilik yapalım bu sefer kendimize
Hayatın dallarında yaprak gibi solarken
Mevlaya el açalım, nur yağsın şimdimize

Emine Yılmaz Dereci