Kan revan içinde, kabuksuz yara
Top yekun dünyayı, sarsan Adalet
Silinmiş renkleri taç giymiş kara
Nedendir, niyedir, sorsan adalet
Bencilliğe zincir vursan Adalet

Doğru konuşanlar, susmuş nicedir
Kullar yüzlerini asmış nicedir
Gelmez güzel günler küsmüş nicedir
Kalplerde barışı karsan Adalet
Hasedi, nefreti sürsen Adalet

Kuruyor nehirler kuruyor göller
Kayboldu ormanlar, çoğaldı çöller
Kaç senedir neden, ağlıyor güller?
Mazlumun halini görsen Adalet
Tarafsız tarafta dursan Adalet

Artık göz yaşını silsin çocuklar
Şekerin tadını bilsin çocuklar
Oynaya oynaya, gülsün çocuklar
Bütün gönüllere girsen Adalet
Sonsuz mutluluğu sersen Adalet

Kimsede kalmasın kimsenin ahı
Unutsun insanlar, kini, silahı
İşlemesin kullar hiç bir günahı
Cehalete bir son versen Adalet
Kucak kucak ilim dersen Adalet

Pireden bahane yakılır yorgan
Sade mal mülk değil, çalınır organ
Masumun boynuna takılı urgan
Hak’kın mizanını kursan Adalet
Zalimin belini kırsan Adalet

Ne zamandır yoksun, kayıp mısın sen?
Haksızlıklar oldu dört yönde esen
Haykır, yüreklere eğer var isen
İlmek ilmek umut örsen Adalet
Yeniden kol kanat gersen Adalet

Emine Yılmaz Dereci