Ben göremedim babamdan sevgi,
Belkide o yüzden çocuklarıma veremedim segimi,
Nefret ediyor korkuyor benden çocuklarım,
Söyleyin bana ben onlara nasıl yaklaşayım,?
Onlarla sevgimi nasıl PAYLAŞAYIM?.


Değeli dost,

Çocuklarımız bizden ne hanlar ne apartmanlar ister,sadece bir sevgi kucağı ister,sevgisiz kalan yürekler,suya hasret çiçekler gibidir.Ve sulanmayan çiçeklerin solmaya mahkumiyeti gibi o küçücük yürekler solup gider.Mutluluğu sevgiyi şevkati başka yerlerde aramaya çalışırken evlatlarımızı aileden uzaklaştırıp,kurtlar sofrasına ellerimizle atmış oluruz.Çünkü hiç bir kol ana baba kolu gibi saramaz,hiç bir kucak ana baba kucağı gibi olamaz.Evlatlarımıza sevgimizi esirgemeyelim verebildiğimizden daha fazlasını verelim ki sağlıklı beyinler,ruh sağlığı yerinde evlatlar yetiştirelim.Her şeyin başı sevgi, onlarla paylaşım çocuğa kişilik kazandırır ayakta durmasını sağlar.Gereğinde onların en yakın arkadaşı olalım paylaşalım onlarla bazı güzellikleri,paylaşalımki bir birey olduğunu hissetsinler ,onlara değer verdiğimizi hissetsinler.Evlada dayakla ağır sözlerle bağırmakla hiç bir şey veremezsiniz.Tatlı dildir yılanı deliğinden çıkaran.Tatlılıkla her şeyin üstesinden geliriz.Her kapıyı açar sevgi.Yüreğinize sağlık.

saygılarımla

Bahar.