Aklımdan çıkardım aklımı
Deliyim...
Fütursuz cümlelerim
Ayıklamıyorum içinden küfürleri
Kulaklarım duymuyor ağzımdan çıkanları

Hesabı yok düşlerimin
Alabildiğine sınırsız çizdiğim resimler
Her renk barınır özgürlüğüm de
İstersem güneşi mavi
Gökyüzünü sarıya boyarım

Belki
Geceye fener yaparım barışı
Aydınlatırım karanlık savaşı... Kime ne
Nasıl isterseniz öyle seyredersiniz arşı

İpini koyverdim insan yönümün...
Çoktan diyet verilmiş aklım
Bedeli ödenmiş berduş dünlerime

Şimdi
Sadece kendime sakladım
Destesi bozulan kurallarımı
İstediğim gibi oynar istediğim gibi yakar
İstediğim gibi de yıkarım krallığımı

Çılgınım hat safhada pervasızca
Sorumlu değilim akıllı delilerden
Bazen
Bir çingene ateşinde dans eder
Bir rum meyhanesinde kederlenirim
Günü birlik yaşar
Günün birinde ölürüm sessizce

Seviyorum
Beni ben yapan beni
Yanlışlarımı doğru görüyor
Doğrularımı berdar ediyorum
Basiretsiz değil
Matematiksel hiç değil yaşamım

Hatta
Firari kaç zamandır gözyaşlarım
İçime işlemiş yalnızlığım bile
Düşman artık kalabalığıma

Umurum değil dünyanın kaç bucak oluşu
Kılıcını kuşandım ilahi adaletin
Üşütmüyor ayazlar
Korkutmuyor artık
Ne yaşam nede ölüm
Onun için
Sorgusuz geçer her günüm

Çünkü deliyim
Kendi gemimde korsan
Kendi rotamın yolcusuyum
Dilersem
Demir atarım mutlu limanlara
Dilersem
Hüzün denizinde yüzerim
Belki melankolik şiirler yazarım
Yakamozlara daldığında gözlerim

Kime ne iyiliğim kötülüğüm
Yaşar giderim yarattığım ütopyada
Güler geçerim seyre daldığım tiyatroya
Figüran
Sahtekar aynı ip üzerindeki cambazlara

Kabul beklemem mühürlü kapılardan
Kendim davetiyemi kendim yazar
Tüm iyi dileklerimi koyarım içine
Canım nasıl isterse öyle okurum

Emekte sarf etmem
Kalmak için çirkef yörüngede
Benden olan gelir bana
Baş tacı olur bu delinin
Deli yüreğinde...

Dilek USTA.