Yokluğunun kara bulutları çöktü üzerime..
Damla damla, sensizlik düştü tenime;
Her damlada biraz daha yandı içim,
Her yanışta, biraz daha eksildim..

Susuz kaldım, kurak topraklar misali;
Nefessiz zamanlar tüketiyordum,
Ölüme bir adım daha yaklaşmıştı bedenim;
Oysa; yaşayabilmem için, bir yudum "Sen" yetecekti..

Katran karası gecelerin koynunda, inim inim inlerken benliğim;
Uykusuz geceleri kucaklıyordum, çaresizliğim diz boyu..
Sen, "yaşamak"..
Hayat, "ölüm"..
Ortası ise, dipsiz bir kuyu..
Canıma yetti artık, canıma yetti bu hayat oyunu...

Sevda uğruna verilen sözler, havada asılı kaldı..
Bir varmış, bir yokmuş ile başladı;
Tıpkı her masalda olduğu gibi..
Bu masalın sonu, istenildiği gibi olmadı...

Masal bu ya, üç elma düşecekti gökten
Biri senin, biri benim, biri de sevdiklerimizin başına
Ama bu masalda elma falan yoktu, direk ayrılık düştü kucağımıza...

Sen, kör bıçağınla lime lime doğrarken yüreğimi;
Ben, can çekişiyordum seni anlatan mısralarımda..
Gözlerimden iki damla yaş düştü, kanayan satırlarıma;
Bu masalda elma yoktu, gözyaşlarım düştü gökten;
Biri, ölmeye yüz tutmuş bana..
Biri de, beni diri diri mezara gömen sana..



byHaktan 23:35