Sen düşünce sebepsiz aklımın köşesine
Koyu bir sis kaplıyor gözlerimin önünü
Şimdi yüzümün solan kaybolan neşesine
Hibe ediyorum yar ayrılığın gününü
Nasıl kutlarsan kutla ister ağla ister gül
Dağlarda kaldı işte boynu bükük bir sümbül.



Sen olmadan da elbet yaşarım nasıl olsa
Kim ölmüş ki sevdadan bu zamanda duymadım
Arada gül tenimde bahar dalları solsa
Hatta kurusa bile derim zaten saymadım
Kış uykusuna yatan yarasa gibi sindim
Nemli gözlerle yatıp ayrılığı giyindim.



Sana ait ne varsa gönlümde bohçalayıp
Penceremden fırlattım düşüp gitti çamura
Bildiğim küfürleri ağzımda çalkalayıp
Tükürdüm ardı sıra uğrasam da dumura
Kendin çal kendin söyle bundan sonra hayırsız
Gönlüm sağır bir sultan vebalisin duyarsız.



Ne istedim de oldu hayat hep çelme taktı
Son seni dilemiştim olmadı ne yapayım
Bu gönlü senden önce ah bilsen kimler yaktı
Belki de varılması imkansız bir sapayım
Bu yüzden ayrılığı içmeye meyil ettim
Şerefime iç zalim bak artık ben de bittim.



Ayvazım DENİZ