Gece-gündüz ağlattın ,gözlerimi nem ettin,
Yüreğimi intizar,hayatımı qam ettin,
Tebessümü yüzümden uzak saldın,kem ettin,
Tek nefsinin yüzünden son verdin bu sevdaya.

Ne hayaller kurmuştuk oysa senle taze,ter,
Ömür denen sahnede mutsuzluk ömrü keser,
Mutlu geçen günlerden şimdi kalmadı eser,
Tek nefsinin yüzünden son verdin bu sevdaya.

Saldın çileye,oda bir de yüzüm gülmedi,
Çektiyim bu azabı asla kimse bilmedi,
Acımadı halime,kimse gözüm silmedi,
Tek nefsinin yüzünden son verdin bu sevdaya.

Kurduğumuz hayaller hepsi puç oldu gitti,
Düşler de rüya gibi toz olup gözden yitti,
Öyle büyük bir aşkın sonu ne ile bitti?
Tek nefsinin yüzünden son verdin bu sevdaya.

O günlerden hatıra resmin kalmış elimde,
Yüreğimi sızlatan ismin her an dilimde,
Ellerinin sığalı hala kalmış telimde,
Tek nefsinin yüzünden son verdin bu sevdaya.
Sema Dağlı.
9.02.2015