Yorganın kıvrımlarında
Büzük, emsalsiz, sebatkar
Eşiğinde kıyım kıyım
Kıyası ne mümkün.

Yazgısı sancılı
Belli ki kanadı kırık düşlerin
Yadırganası sonsuzun ufku
Kırgın kıvranmışlığın kanaatkar
Solgun, soluk düşmüşlüğün
Nüktedan sırnaşıklığı...

Şarkılar nasıl kırılgan,
Notalar biteviye çığırtkan.
Do, belki de içlerinde
En rencide olan.
Terk edilmiş o koca anahtar,
Adı sol;
Sol yanı kırık ve buruk.
Fa majör uzağında iken
Ve tiz sesi dokunurken:
Biraz alto biraz soprano
Vokali en derinde...

Uykusuz gecelerin o kaousu
Görmez gözlerimin yankısız kabusları
İçinde ve nöbette
Hatta uzağımda ya da dibimde.

Her duygu insana mahsusu;
Aşk belki de en vakuru
Dokunulmazlığın nezdinde
Yarınlar sancılı
Ve dünde saklı o ilk yarısı...

Vukuatların türevi öfkemin
Yürek burkan tınısı
Sildim çoktan ilk harfi
Baştan yazdım ismimi:
Yeter ki kal,
Bundan sonra dilim lal.