seni son gördüğümde
akasyalar zamanıydı
mevsim gün alıyordu kirazdan
bütün yaralı yürekleri senden yana
dengine doldurmuş gidiyordun kasabadan



konuşmuştuk öylesine ordan burdan
ilkten liseden ortaokuldan
tayların ilk binim zamanı gibi titrekti bedenin
ve göçer çadırların dumanı misali
rüzgar esintisine bağlıydı sözlerin
utanırsın diye söylemedim farkına vardığımın
erkenci erikler gibi aceleciydi gözlerin



yuva derdindeyken saka kuşları
daldan dala ağzında söğüt püskülleri
gitmelerin anlamı daha da derinleşti içimde
çığlığına asılırken pasinler ekspresi



sen gittin
miralayın kızı
torbandan akan kanın hesabını vermeden
nasıl da belli oluyor geçtiğin
kiraz diplerinden
şimdi buralarda kirazlar daha da kırmızı



haberin var mı
papatyalar topladığın tepelere
arsenik ekip altın biçiyorlar
para yağmurlarından pas akıyor derelere
hatıran kalacak bize
yüzündeki son kırmızı












kasım