Soracaklarım vede diyeceklerim var sana
Bunca zaman sustun bari şimdi dinle ve cevapla
Nedir bana senelerdir bitmeyen bu kinin ne istiyorsun benden ey acı
Ne bıraktın ki o saf yüreğimden geriye
Ne istiyorsun benden ey acı
Kimi zaman anı oluyorsun bırakmıyorsun yakamı
Kimi zaman ise kurduğum cümlelerin israfı
Attığım her adım mı sana çıkıyor be acı
Ben senden öylesine dolu dizgin kaçarken, attığım her adım mı sana çıkıyor, ey acı

Sana öylesine mi tiryakiyim ben
Yoksa sen mi ayrılamıyorsun peşimden
Yeri geliyor kalemimden damlayan mürekkep oluveriyorsun
Yeri geliyor boğazımda düğümlenmiş birkaç kelime
Kimi zaman lambası bozulmuş sokağın karanlığı oluveriyorsun
Kimi zaman güneşi hapseden karabulut
Fakat ne olursan ol ben neredeysem oradasın
Yahut sen neredeysen ben oraya geliyorumdur, kimbilir?
Ama yollarımız ne hikmetse hep kesişiveriyor be acı

Ne zaman mutluluğa giden bir otobüse binsem çıkmaz sokağım oluveriyorsun be acı
Ne zaman yeşil vadilere bilet kestirecek olsam tüm seferler senin çölüne çıkıyor be acı
Aslında ben senin tiryakin falan değilim
Aslında ey acı ben senin prangalar vurulmuş esirinim
Yeter be acı yeter artık bıkmadın mı benden
Hem artık bak alışmaya da başladım
Bak eskisi gibi darbelerinle acımıyor canım
Bak vurduğun darbe yerleri nasır tuttu artık
Vurduğunda acımıyor eskisi gibi
Niye hala kendini zorluyorsun be acı, bıraksana artık beni
Kabuğumdan her çıktığımda balyoz gibi inme artık beynime
Geceleri sağnak sağnak yağma artık üzerime
Tıkırdatma gönlümün penceresini damla damla
Üşütme artık beni ağustos sıcağında
Uyuz bir kedi gibi titretme sokak başlarında
Bırak artık bırak yakamı
Sınama artık sabrımı
Terket artık bu bedeni
Ey aşk, yani ey acı


Murat büyük