biliyorum hiçbir yol bize çıkmayacak artık
ulaşamayacak kuşlar
cebinde günübirlik hasret taşıyacak zaman,
yarınsız tavaflar
özledim desen yanacak şuran
pişmanım desen haram



dolaşıp duracak eski yazdıklarım
rüzgâr gibi göğsünüzde
sonra tanıdık bir acı
dilini dağıtan, kapanmayan kapılar gibi
dayanılmaz beklentilerin ocağında fitilli
zaman zaman iki blok ötedeki hâlinden seslenecek size
öyle aman aman tanımadığınız biri
unuturken bonkördünüz zaten hep
hatırlarken cimri


belki bir geceyarısını güderken düşeceğim aklına
portatif benlikle kalıcı bir yarayı sürerken alnına
okkalı bir şiir
ya da gürbüz bir şarkı içini tırmaladığında
bir kedi öpecek buruşuk titrek ellerini
deterjanların çıkaramadığı
rujların kapatamadığı
ojelerin örtemediği gerçekleri


yaşananlar değil
yaşayanlar ölür sevgili!





ToprağınSesi




( sevgili Kalimera’ya sonsuz teşekkürlerimle)


.