hayatın bir demi vardı önceleri
tüm ağırlığında yaşanırdı bütün sevdalar
el ele tutuşmak bile bir hayaldi bazen
bazen de bir imkansızlıktı geçen yıllar



aşka dayanmak için önce ölmek gerekirdi
önce toprağa sonra o’na emanettik biz
zordu kalpler, deliydi bizim yürekler
şimdi ise dönme dolap gibi her şey



yurdum güzel, yaşananlar da öyle
eskiden yemyeşildi ağaçlar fidanlar
yollarda yürüdük kenetlenirdik el ele
şimdi ise hepsini söküp attılar



önceleri ilgisi vardı çiçeklerin bahara
zamanında açar, gülerdi hepsi hayata
ey hayat! eskiden dört mevsimdi yıllar
şimdi ise ağlatıyor kısaltıyor ayrılıklar



eskiden her şey eskiydi yenilenmezdi
bir can severdin, hiç gidemezdi
içine alır, yürekten severdi
neydi öyle değişen, kalbimiz miydi



içimiz bir, dışımız birdi önceleri
duyulan, görülen, hepsi aynı şeydi
şimdi körmüyüz biz, yoksa sağır mı
yoksa değişen tek şey bedenlermiydi



şu hayatta biz mükemmel gibiyiz
ve çok şey yapıyormuş gibi yaşıyoruz
aslında hiç bir şey yapmadan
sadece ölümü bekliyoruz..



dost diyoruz, sırtından geçiniyoruz
aşk diyoruz, kalbine ağlıyoruz
kardeş, abi, abla, hepsi bahane
Anadan başka yar varmdır bilmiyoruz



işte böyle, daha doğrusu şimdi böyle
önceden felan unuttuk gitti hepsini
şimdi sadece dünlere özenip
günlere ağlıyoruz ama, yine de aynı

akıllanmıyoruz..
.
.
.
Mawish
.
.
.
.
İŞTE BÖYLE – Mawish Şiirleri