olağan yaptığımız işler
küçük puntolarda kırıntı
gazete sayfalarında


hangi haber değeri taşır
çay demlemek, ev süpürmek
komşulara güne gitmeler


yüzümüzde gül tenli
bir gülümseme yok
ırak bahçelerde güller
yoluna papatyalar öreceğim
ellerin de uzak ellerde


gerçekten güldük mü diyen
seslerimiz bile özgür değil
yedi kat göğe çekilmiş
İsa gibi yalnız


tur dağında musa yok
altın buzağıya tapınırlar
yüzyıllardır büyümedi adem
bastırıldı da havva


neşterle neyi kanatırsınız
derinde bir yerde yara
siz der sen’i bırakıp
bir türlü kurtulunmaz
olağanlıktan


nasıl isterdim şöyle yazsın
gazetelerin baş sayfasında
kadınlar kurtuldu
bir vücut olarak görülmekten
erkeklerin bakışları
çevrildi göğüslerden
beyne bakıyor direk
dilekçeleri geri çevrilmiyor
sevgi eylemcilerinin


birlikte ateş yaktığımız dağ
bakıyor kar kar
karıncalanma başlıyor toprakta
kımıldıyor kardelenler






01. 02. 2015 / Nazik Gülünay