bir ocak yangınında kavrulmuş bulutlardık ikimiz‏
‎toz gibi dağıldık‏
ölgün‏
umutsuz‏




soluğu çıkmayan‏
nilüfer çiçeklerine ağlardık‏ biz
onlar da bize




umutlardık
bir buluta takılmış ses idik‏
ben sadece bana sarıldığın günkü gibi yağmuru seviyordum‏
sen gidince o yağmuru aradım‏
‎hangi kentin gece hikayelerine gizlenmişti‏
Ya da hangi çocuğun gözpınarı yangınlarına‏
‎bulamadım‏ …




serin maviydi geceler birlikte düştük‏
üşüdük sonra‏
bir türlü ısınamadı ellerimiz‏
‎bir karış sularda boğulduk çaresiz‏
‎zamanı bizden geriye savuran kimdi‏
‎‎kim di bilemedik ki
rüzgarıyla alıp götüren mazi çıkmazlarına‏ ellerimizi




ben sadece umutlarımızı seviyordum
tunami renkli yumuşak umutlarımızı
şimdi, eskimiş bir radyo da şarkımız biz’siz
çocukluk yıllarımızdan kalma bir mavi bere
üzerinde kardan bir ask bir iz‏




bir şehrin yıkıntıları arasında sahipsiz gülücüklerdi‏
gözlerimiz‏
‎kırık bir camdan hayatın ipine asılmış bir kedi‏
kuşlar‏
kedilerimiz‏




ben yine sadece hayallerimizi seviyordum
roma da , pariste dans
venedikte gondolda’ymışız
İstanbul Yeditepe de bir çay bahçesinde
yana yakıla şiirlerin kanatlarına binmişiz
yeditepe , yedi kere sallanmış
anilarimizi çalmış
şarkilarimizi notasız
bizi bizsiz bırakmış‏
Yeditepe yalanmış
kuşlarımız yanmış yanmış …




ocak yangınıydı çaresiz‏dik
işte biz de onda yanmışız‏
‎nefessiz rüzgarlara vermişiz hayallerimizi‏
denizi özlemişiz‏
okyanusun azgın dalgalarındaymışız oysa‏
‎martılar neden ölürdü bilmem‏ ki
geçerken üstümüzden‏
yoksa düşlerimiz miydi onlar‏
sevinçlerimiz mi‏




dinle simdi toprak kokulu mevsim
içime dikenleri dolduran hayat
bir fotoğrafa girdim
gördüm kendimi
bir zamanlar ben de gülümsermişim




ben belki sadece deniz iklimlerinin
bize vuran gölgesini seviyordum
martı kanadında dünyayı seyretmeyi
kumsalda gitar sesleri ve yakamozlar
yakamozu ısıklar sanalim yine olur mu Jose
ve dalgalar eşliğinde tangolar





Temmuz aydınlığını özlemiştim
yaz telaslarımızı
yıldız kaymalarında
ışıyan hatıraları
ben en çok seni sevmiştim işte Jose




biliyor musun Jose ,
ben en çok gözlerime dolan
görüntünü sevmiştim
buzdan bir el alıp da kalbimi donduruncaya kadar
ve her yaz sonu üzüm buğularında
hatıralarımızı içime çekmiştim‏
Mevsimler yaslı denizleri soldurana kadar‏
‎hep gizlice uyumanı izlerdim
ve batık gemiler misali anılarımıza devrilirdim‏




şimdi, geceler sensiz dinlediğim şarkılar gibi
sesleri duyulmayan hazin bir yalnızlık koyu hayat
çaresiz demirlediğim‏




haydi artık tut ellerimi Jose
melodilerini dinle geçmişin‏
lütfen çok bekletme beni‏
uzanalım bir meleğin kollarına‏

çürüyen güllerin toprağa yatışı gibi‏ …














Ayşegül Aşkım KARAGÖZ – Mert YİĞİTCAN
kuşları ve kedileri çok seven iki şair
27 . 01 . 2015