Iraz’ım;
Sarmaşık tohumları ekercesine,
Yokluğunu yüreğime sardın..
Her gece sensizliğe soyunup;
Her sabah hüzne uyandım…

Iraz’ım;
Bir türlü dinmedi yüreğimdeki yangın!
Sönmek bilmeyen bir ateşin ortasında kala kaldım..
Kurtulmak için çırpındıkça,
Daha da arttı alazı bu yangının..
Duymadın feryadımı,
Yarama merhem olmadın…

Iraz’ım;
Yokluğu alnıma yazılan kadın!

Yüreğimin bam telini koparırken kahrın,
Sen kendi hikâyeni yazmaktaydın..
Ne beni dinledin,
Ne de feryadıma kulak astın..
Tek yaptığın çekip gitmekti,
En iyi bildiğinde buydu;
Beni sensizliğe mahkum ettin Iraz’ım!...

Ah Iraz’ım;
Hüznü yüreğime vurulan kadın!

Sensizliğin elinde; can çekişiyor varlığım..
Yaşamakla ölmek arasında bir yerdeyim;
Ha kapandı, ha kapanacak gözlerim..
Gelmeyecek misin?
Gelmeyeceksen, sen olmayacaksan;
Ne anlamı var, aldığım nefesin?..

Iraz’ım;
Kör kütük Aşık olduğum kadın!

Beni hiç anlamadın,
Belki de ben; kendimi anlatmayı başaramadım..
Bir anlasaydın,
Bir görseydin; sana nasıl yandım..
Ah yüreğimi dağlayanım,
Yokluğunun zehrini;
Şerbet dedim de yudumladım…

Ah Iraz’ım;
Sesimi duymayan kadın!

Varlığıma hüküm yazıldın,
Senden öncem yoktu;
Sonram da olmayacak sevdalım..
Keşke görebilseydin bunu,
Senden sonra bir ben kalmayacağını;
Keşke anlayabilseydin!...

Iraz’ım;
Yüreğime kurşun sıkan kadın!
Soluğu kesilmeden varlığımın,
Bir nefeslik; gözlerime bakar mısın?
Bana hayat vermişti ya bakışların;
Bir nefeslik bak gözlerime,
Başladığı yerde son bulsun hayatım…

Iraz’ım;
Yere göğe sığdıramadığım kadın!

Ben, ömrümü sana adadım;
Sen ise yokluğunu kucaklattın..
Yüreğinde küçücük bir yere razıydım;
Bir yudum sen; yetecekti can’ıma,
Çok gördün seni bana!..

Ah Iraz’ım;
Beni diri diri mezara koyan kadın!

byHaktan