Tek silahı kalemini, ülkesinin bağımsızlığına adamış, vatansever, araştırmacı gazeteci Uğur Mumcu’nun anısına.

ZALİMLER HEP PUSUDA

"Bir pazar sabahıydı
Ankara kar altında"
Kar altındaydı Ankara
Beyaz, aydınlık
Hep pusudaydı zalimler
Yüzleri kapkara
Beyinleri karanlık

Bitmedi yıllar boyunca
Ucuz can pazarı
Vuruldu kahpece bu ülkenin aydınları
Gazetecileri, bilim adamları
Batırıldı, karartıldı yaz güneşleri
Kalemleri düştü ellerinden
Hiç yaklaşmadı yanlarına
Bu zalimlerin
Merhamet, insanlık
Karardı birden
Ankara’nın kar beyazlığı
Çevirince kontağı
Saplandı şarapnel parçaları ciğerine
Artık yoktu sol elindeki kalemi
Bir tarafta kırık gözlüğü
Bir tarafta vatan sevgisiyle çarpan
Korkulara pabuç bırakmayan
Yüreği
Hatıra kaldı
Bize

"Uğurlar olsun, Uğurlar olsun
Hüzünlü bulutlar yoldaşın olsun
Bir keskin kalem, bir kırık gözlük
Yürekli yiğitlere hatıran olsun"

Dinlerken her seferinde
Bu türküyü
Bu ağıdı
Ağlarım
Soyanları, çalıp çırpanları
İnsanları kutsallarıyla
Kömürle, makarnayla
Kandıranları
Gördükçe
O yiğitlere
Yanarım