Buz kesti ellerim, buzu kesti ellerim.
Bir cümle çalarak başladım seni düşlemeye,
Bir zamansız sevdanın yaralı aşıkları sen ve ben,
Sonbahara esir olmuş rüzgarların kasımda ağlayarak esmesi gibiyiz şimdi.
Ellerinle avuçla gözyaşlarımı.
Kaç gece daha uyuyamam ve kaç gece daha dayanırım uykusuzluğa korku dolu düşleri görmemek için bilmiyorum…
Hatırla beni şimdi.
Ve sev.
Birkaç mevsim sürer dediğim ıstırabını okşadığım kadın,
Kaç mevsimi devirdik ve ümitsiz kaç mevsim daha var bir şişe şarapta ıslanmış.
Gelsen de şimdi,
Sarılarak ağlasak, ben çocuk olsam.
Gelsen de gözlerimden gözyaşlarımı avuçlasan,
Yanağınla kurutsan yanağımı.
Evet, iyi olan kazanmamış hep ve gidermiş alıp başını ömür
Yavaştan ölmeliyim.
Teninin kokusuna sarıldım uzun, uzun
Gerdanında nefes aldım senden habersiz.
Bir iki mısra daha eklersem "tamam" dediğim hikayem bitmek bilmedi.
Gittikçe içine aldı bedenin beni, yüreğinde kara kalem resmini çizdim..
Sana benzemedi,
Bana benzemedi.
Ne bir tek sana ve ne bir tek bana…
Senle bana benzemeli.
Resmi karaladım, kalemimin en sert ucuyla,
Kanadımı yüreğin ?
Senle ben çizene kadar;
Ah zamansız sevdam,
Ah kendini ziyan etmiş sevdam
Seni çizmeye tövbeliyim.
Bir zamansız sevdanın yaralı aşıkları sen ve ben.
Sonbahara esir olmuş rüzgarların kasımda ağlayarak esmesi gibiyiz şimdi.

Uğur T.