saklı kalmıştı bahçem,
kurumuştu susuzluktan çiçekler…
bende kurumuştum.
bulutlar kurumuştu,
yapraklar solmuştu,
gece olmuştu,
gece durdu.
gece öle durdu,
çiçekler kurudu,
dudaklarım kurudu,
öle işte her bir şey kurudu.

arada bir anlatımsız anlamların anlam içermeyen yanları olur…
susarsın.
bazen aynalara bakamazsın,
aynalar gerçekleri gösterir...
kim bilir oysa sen gerçekten kaçarsın.
yüzünde yenik bir kraliyet şövalyesinin yaralı ifadesi vardır,
savaşlarda yenik düşmüşsündür,
savaşlarda esir düşmüşsündür,
esirlikte yara almışsındır,
yaralı yaralı yollara düşmüşsündür.
gözlerin kanlıdır.
ağlarsın…
kan damlar gözlerinden.
yüzünü görürsün,
yüzünde anlamsız bakışlar vardır,
yüzünde sen olmak istemeyeceğin sen vardır...
göresin yoktur.
ayna sana bakar,
ayna sana haykırır,
ayna sen olur,
ayna olursun.
sen o olur,
o sen olur,
oysa senin o olasın yoktur,
durursun.
aynanın düştüğünü görürsün...
durursun.
ayna kırılır,
sen şehrin sokaklarına atarsın kendini
şehir durur.
herkes durur.
herkes ayna olur,
herkes sana bakar,
sen herkese bakarsın.
herkes ağlar,
zaman durur,
sen koşarsın.
sokakları unutursun
koşarsın.
yanında ölenleri görmezsin,
sana seslenenleri,
şimşekleri,
çığlıkları duymazsın.
koşarsın,
kaçarsın.
zaman durur,
sen duramazsın.

Ugur TAŞPINAR